Enkele minuten na het geplande tijdstip verschijnt een fris gedouchte Christiaan in de video call. Hij heeft het halve uurtje voor ons gesprek gebruikt om nog even te sporten in de gym van ons clubhuis. We komen meteen te spreken over de promotie van Kampong 1. Tijdens zijn vakantie heeft hij nog even rustig over de beslissende wedstrijd tegen Hillegom en het kampioenschap na kunnen denken. “Het was een super gave dag. Als speler heb ik drie keer zo’n dag meegemaakt. Die van 2008 (toen Kampong kampioen werd in de 2e klasse) kan ik nog als de dag van gisteren terughalen. Door die eerdere ervaringen heb ik geleerd om te genieten van de dag, hoewel ik bij de gelijke stand wel even dacht ‘dit gaat toch niet serieus gebeuren?’. Er was denk ik sprake van een lichte overschatting, we dachten dat we er al waren. Die ontspanning is echter ook in ons voordeel gebleken. We zijn blijven voetballen en niet ballen voor de pot gaan gooien. Maar we hebben ook wel wat geluk gehad, onder andere met die keeperswissel van Hillegom.”
Het kampioensjaar
Dat het een bewogen jaar was is een understatement. “Je kunt een boek over dit kampioensjaar schrijven: een thriller met wat er allemaal is gebeurd, en die achterlijke race om de titel met AGB. Op die laatste dag ging er een bak emoties door me heen. Door de relatie met Mark (Hoofdtrainer Mark Verkuijl, red.), dat we die dag voor de laatste keer samen langs de lijn zouden staan. Dat ik een aantal goede vrienden in dat team heb, zoals Daan Groot Zwaaftink en (teammanager) Marten van der Hoeve, speelde ook mee. En ik ben gewoon supporter van Kampong. Het is een schitterende club. In elk gesprek over voetbal heb ik het altijd over Kampong.”
Dat de beslissende wedstrijd niet thuis was maar uit bij Hillegom werd gespeeld vond hij juist mooi. “Daardoor kwamen er vooral mensen die fan zijn. Op de tribune en langs het veld zag ik allemaal vrienden en mensen waarmee ik in het verleden gevoetbald heb.” Na de winst in de blessuretijd was het een gekkenhuis met supporters op het veld, de uitreiking van de kampioensmedailles en de kampioensschaal. “De busrit terug naar Utrecht was super intens en de huldiging in het clubhuis was ook top! Alles was perfect geregeld. En daarna natuurlijk feestvieren op zijn Kampongs”, zegt hij met een knipoog. Daar bleef het echter niet bij. “De volgende dag was misschien wel de allerleukste. Rond het middaguur kwamen de eerste jongens alweer op de app, om te kijken wie er wilde lunchen of wat anders af wilde spreken. Die avond zijn we weer in De Luifel beland, dezelfde plek waar we eerdere kampioenschappen en degredaties ook hebben gevierd of weggedronken.” Na dit intensieve seizoen was het tijd om even rustig aan te doen. “We hebben niet meteen doorgetraind, wat we normaal wel doen, maar even pauze gehouden. Die behoefte om even niks te doen zag ik ook bij Kampong 3, mijn eigen team. ‘Ik heb het coachen geen seconde gemist, maar jullie wel’, zei ik tegen jongens die ik deze zomer sprak.”
Van tevoren hadden Christiaan en Mark niet gedacht dat ze zomaar kampioen zouden worden. Voor de winterstop liep het echter lekker en die flow heeft het team na de coronastop heel goed vastgehouden. “Er waren wel een paar teams met betere voetballers”, blikt Christiaan terug. “We waren echter het hechtste team van allemaal en hebben er het beste uit gehaald. Kampong 1 is een vriendenteam dat prestaties levert, die jongens doen alles met elkaar. Mark en ik hebben het goede daaruit gebruikt. We konden ze aanspreken op hun verantwoordelijkheid, maar ze nemen zelf ook verantwoordelijkheid en spreken elkaar aan. Het is heel bijzonder dat die Kampong-jongens van begin twintig op deze manier vrienden kunnen maken. Je moet niet onderschatten wat het betekent om in het eerste van Kampong te voetballen.”
Christiaan was graag hoofdtrainer van Kampong geworden. Hij heeft er ook met het bestuur over gesproken om op een andere manier door te gaan. Omdat hij niet over de juiste papieren beschikt was dat echter niet mogelijk. “Daar zijn we goed uitgekomen.” Mensen vragen hem of het niet lastig is om Kampong met een andere trainer de vierde divisie in te zien gaan, maar dat is niet het geval. “Ik gun Frank alles. Ik ken hem al langer, ik heb tegen hem gecoached en heb hem ook aan de telefoon gehad om wat over Kampong te vertellen. Ik denk dat het een goede trainer is voor dit team.”
Naar de jeugdopleiding van Sparta
Door het stoppen bij Kampong 1 is er ook ruimte gekomen voor nieuwe sportieve avonturen. Dit seizoen gaat hij onder andere aan de slag voor de jeugdopleiding van Sparta Rotterdam. Christiaan is daarvoor gevraagd door Sparta’s Hoofd Jeugdopleiding en ex-profvoetballer Jason Oost, die hij via zijn bedrijf Ubuntu heeft leren kennen. Hij moet zorgen dat de jeugdopleiding van Sparta versterkt wordt en dat de aansluiting met de andere afdelingen verbetert.
“Onder mijn handtekening staat projectmanagement jeugdopleiding Sparta, maar dat vind ik niet zo concreet”, zegt Christiaan lachend. “Ik ga een aantal projecten binnen de jeugdopleiding doen die goed aansluiten bij wat ik bij Kampong heb geleerd en gedaan. Mijn opdracht is om het team van de jeugdopleiding te versterken. Dan gaat het om de trainers, de assistent trainers en de staf, maar ook om de samenwerking met bijvoorbeeld de commerciële tak en de directie. Met de kennis van Ubuntu moet ik zorgen voor meer synergie tussen de verschillende takken.”
Dat is echter niet zijn enige klus. Ook wordt er beleid gemaakt voor de samenwerking met amateurverenigingen die partner zijn van Sparta. “Dat is er nu wel maar dat willen we naar een hoger plan tillen en meer integreren in de jeugdopleiding.” En ook de jeugdscouting krijgt een nieuwe structuur, met als doel die te optimaliseren en de samenhang met de jeugdopleiding te verbeteren. “Het lijkt op een vliegende keep maar dat ligt me goed”, zegt Christiaan over zijn klussen. “Veel mensen spreken, een goed plan maken en dat uitvoeren met de goede mensen. Vergelijkbaar met wat ik bij Kampong en Ubuntu ook al heb gedaan.”
Hij is erg enthousiast over Sparta. “Dit is Kampong in het groot, met alle leuke en minder leuke dingen. Qua cultuur en normen en waarden zijn beide verenigingen vergelijkbaar. Tijdens mijn vakantie heb ik me ingelezen in de historie van Sparta en beide clubs zijn op eenzelfde manier ontstaan. Voetbal was vroeger echt een elitesport. De arbeiders werkten zes dagen in de week en konden dan niet op zondag nog sporten. Sparta heeft qua cultuur nog wat van de jaren ‘40 en ‘50: niet te serieus en het lijkt daarmee heel erg op Kampong. We moeten de mooie dingen uit die cultuur gebruiken om er prestaties mee te halen.” Meteen maakt hij weer een bruggetje naar het afgelopen seizoen en wat volgens hem daarvoor de sleutel was: “Vraag maar aan de jongens van Kampong 1 wat de doorslag voor het kampioenschap heeft gegegeven.” Een andere parallel tussen de twee verenigingen is dat mensen er altijd iets van vinden. Dat vindt hij geen probleem: “Als mensen betrokken zijn dan mogen ze er een mening over hebben. Bemoeien en helpen.” Sparta en Rotterdam zijn ook op een andere manier een warm bad. “Ik ben geboren in Rotterdam en mijn hele familie komt er vandaan. Mijn opa had een seizoenskaart van Sparta en mijn moeder is ook voor Sparta. Rotterdam is vertrouwd!”
Behalve het inzetten van zijn ervaring voor Sparta’s jeugdopleiding wil Christiaan zelf ook een aantal dingen uit zijn dienstverband halen. “Ik wil weten of de Ubuntu werkwijze ook werkt in een professionele omgeving. Of dat dat misschien wel te romantisch is.” Ook als trainer wil hij zich verder ontwikkelen. Hij gaat zijn UEFA B diploma halen en daarvoor stage lopen bij de O16 van Sparta. “Training geven is nooit mijn sterke punt geweest. Ik ben meer een coach dan een trainer, maar heb ook die papieren en ervaring nodig om in de top te werken. Nu ik bij Sparta in dienst ben en daar rondloop kan ik meekijken bij alle teams. Er lopen geweldige trainers rond, ik kan sparren met goede mensen en je ziet daar voetbal van een ander niveau.”
Werk voor Ubuntu
De nieuwe baan bij Sparta is voor 25 uur in de week. Daarnaast is hij ook mede-eigenaar van Ubuntu. Dan dringt de vraag zich op hoe hij dat allemaal combineert. “Ik sta bij anderen bekend als iemand die niet van hard werken houdt”, lacht hij “Voor mij geldt echter het cliché ‘Ik zie wat ik doe niet als werk’. Maar ik heb wel een vrouw en twee kinderen, die ik wil zien ontwikkelen. Daar heb ik met Sparta en binnen Ubuntu goede afspraken over gemaakt. Het helpt ook dat ik een bedrijf heb met één van mijn beste vrienden. ‘Dit is een kans voor jou maar ook voor Ubuntu, voor ons allemaal’, zei Herman (mede-eigenaar) toen de functie bij Sparta aan de orde kwam.”
“We komen met Ubuntu ook in een nieuwe fase, waarin we steeds meer mensen aannemen. De afgelopen vijf jaar zijn heel hectisch geweest, maar nu ben ik helemaal ontspannen op vakantie geweest. Dit is de mooiste fase van ons bedrijf.” Wat ik belangrijk vind is hoeveel je ervan leert. Ik ben er inmiddels achter dat je niet één ding hoeft te doen om te leren.” Door het stoppen bij Kampong 1 komt er natuurlijk ook tijd vrij. “Met Kampong 3 ga ik op donderdagavond 1,5 uur trainen en op zondag 1,5 uur spelen. De kinderen kunnen ook makkelijker mee. Dat is wat anders dan een wedstrijd met het eerste in Alkmaar, waarna je om 19.00 uur thuis bent.”
Doordat zijn actieve rol bij Kampong is gestopt, is de kans om trainer te worden minder groot. De ambitie is echter nog niet weg. “Ik lig nog steeds op koers om trainer van Real Madrid te worden! Tijdens een uitje met het oude Kampong 3 heb ik ooit bedacht dat die route Kampong, Sparta, Ajax Real Madrid zou zijn. Voorlopig lig ik nog op koers”, zegt hij met een dikke knipoog.
Christiaans’ nieuwe baan betekent geen vertrek bij Kampong. Hij heeft veel zin om zelf weer te gaan voetballen. Door zijn rol bij Kampong 1 kon dat het afgelopen jaar slechts sporadisch. “‘Blijf nou zelf ook sporten’ zeg ik altijd tegen iedereen die ik spreek.” Hij realiseert zich ook dat de coach in hem niet zomaar kan stoppen “Op zondag zal ik in de rust van de wedstrijden van het 3e ongetwijfeld wel wat over ons spel zeggen. En ik sta komend seizoen gewoon weer langs de kant bij het eerste” sluit Christiaan af.
