Donderdagmiddag 8 februari, buiten regent het pijpenstelen bij temperaturen net boven nul, binnen op de vide van het clubhuis vertellen Sanne, Diederik en Nico honderduit over Kampong Voetbal. Gedrieën vormen zij het dagelijks bestuur van Kampong Voetbal en geven enthousiast een inkijkje over de wijze waarop één van de grootste voetbalverenigingen van Nederland draaiend wordt gehouden. De kwaliteit van het lidmaatschap, de betrokkenheid van vrijwilligers en het opzetten van breedteteams voor vrouwenvoetbal zijn belangrijke speerpunten, die ook meegenomen zijn in het conceptbeleidsplan 2024-2028.
Plannen voor de toekomst
Nico licht het conceptbeleidsplan, dat op een haar na gereed is, in een notendop toe aan de hand van de drie speerpunten.
“Allereerst willen we werken aan de kwaliteit van het lidmaatschap. Wat krijg je terug voor het best hoge lidmaatschapsgeld? Aan de hand van enquêtes steken we de thermometer in de vereniging. De beschikbaarheid van materialen, scheidsrechters, vrijwilligers en de pacht van het clubhuis door nr. 14 zijn daarbij belangrijke aspecten.”
De groei van de club (met ruim 6000 leden waarvan ruim 2000 voetballers) is geen doel op zich vertelt Nico: “we zijn daarbij ook afhankelijk van de ruimte en beschikbaarheid van velden.” Momenteel is er maar één vrouwenelftal. “Bij de jeugd daarentegen zien we volop meisjes voetballen. Het is goed om naast het eerste ook één tot drie breedteteams op te zetten. De keuze kan dan worden gemaakt tussen ambitie en lol, dat is veel aantrekkelijker. Bij de jongens werkt dat al langer goed.”
‘Juiste mensen op de juiste plek’
Last but not least is er de cruciale rol van vrijwilligers. Nico schetst de complexiteit aan de hand van cijfers. “Wekelijks hebben we 60 thuiswedstrijden, de andere 60 teams spelen uit. Elk team heeft een teamleider en een trainer, Dat betekent dus dat er 240 leiders en trainers zijn. Samen met de 60 scheidsrechters heb je dus wekelijks 300 vrijwilligers nodig, en let op, dat is alleen al de basis die je sowieso nodig hebt. Daarnaast heb je het bestuur, de commissies en de organisatie van wedstrijden, Tezamen vormt dit een hele piramide van zo’n 400 à 500 vrijwilligers om je 2000 leden te kunnen laten voetballen, echt een eindeloos aantal.”
De kwaliteit van het lidmaatschap valt of staat dus met de beschikbaarheid van vrijwilligers. “Daar leggen we dan ook de focus op”, valt Diederik bij. “Opvallend is dat dat er vrijwel alleen mannelijke trainers zijn. Als voorbeeld wordt genomen het trainen van kinderen tot 11 of 12 jaar. Die kunnen natuurlijk net zo goed door vrouwen getraind worden. Op de PABO zitten immers veel meer vrouwen dan mannen. Hoe vertaal je dit naar beleid en een wervingscampagne?” Sanne weet dat ‘superveel mensen’ iets willen doen voor de club. “De uitdaging is om vraag en aanbod bij elkaar te brengen. Het is een belangrijke taak om de pool van mensen waaruit we kunnen putten veel groter te maken.”
Trots op Kampong
Alle drie worden ze gevraagd het unieke van Kampong te omschrijven, waarbij de nadruk moet liggen waar ze trots op zijn.
“Ik heb hiervoor om sportieve redenen bij veel clubs gevoetbald, maar bij Kampong merkte ik vanaf dag 1 dat het één grote familie is”, licht Diederik toe. “Het voelde zoveel fijner om hier te zijn. Ik heb mijn beste vrienden en vrouw hier leren kennen.”
“Ik kom hier al mijn hele leven”, vertelt Sanne, ,,Het is een familievereniging en het is zoveel meer dan alleen voetbal. Ik heb hier een mega-netwerk en het leuke is dat je allerlei verschillende mensen bij elkaar vindt.”
“Het is weliswaar de grootste omnisportvereniging van Europa, en toch is alles hier ontzettend goed georganiseerd”, vindt Nico. “Iedereen weet zijn weg te vinden. Het werkt gewoon goed. Radicaal een andere richting opgaan is nergens voor nodig. Er zijn weinig excessen, ik vind het knap hoe Kampong functioneert.”
Over het bestuur
Secretaris Sanne (29) komt haar leven lang al op Kampong. Haar moeder tenniste er en bekleedde jarenlang bestuursfuncties. Haar vader is ook lid en bestuurslid geweest van Kampong Tennis. Sanne speelt zelf voetbal in het vrouwenelftal en stond daarvoor heel lang achter de bar. Daarna was ze programmamanager en verenigingsmanager en nu dus secretaris. “Bij ons thuis gaat het in het algemeen meer over Kampong dan over onszelf en dat is prima”. In het dagelijks leven is ze praktijk- en projectmanager in de huisartsenzorg.
Voorzitter Nico (48) verhuisde in 2008 vanuit de Noordoostpolder, waar hij met zijn drie broers in één team voetbalde, naar Utrecht en is sindsdien lid van Kampong, waarvan de laatste zeven jaar als bestuurder. In het dagelijks leven was hij tot voor kort bestuurder bij het reactorcentrum in Petten, momenteel is hij fulltime bezig met het verbouwen van zijn boerderij in Bunnik.
Penningmeester Diederik (42) speelde vanaf zijn 24e twaalf jaar lang in het eerste team. Sinds een jaar of zeven speelt hij in het derde, een bloedfanatiek en hecht team dat nog steeds op redelijk niveau speelt. Hij was bijna 10 jaar lid van de kascommissie van Kampong Voetbal. In het dagelijkse leven is hij financieel adviseur, wat natuurlijk naadloos aansluit bij zijn huidige bestuursfunctie. Hij ontmoette zijn latere vrouw op Kampong en zijn drie jonge kinderen van 4, 7 en 9 voetballen of hockeyen er.
Over commissielid en journalist Eric Roeske.
Eric (63) maakt deel uit van de communicatiecommissie van Kampong Voetbal, is (sport)journalist, voormalig topatleet op de 400 meter en werkte als perschef bij FC Utrecht en de Atletiekunie. Zijn twee zoons van 9 en 11 voetballen bij Kampong.
